Hukukun, adaletin,devletlerin, sistemin, ahlakın, erdemlerin, popüler düşüncelerin yerine vicdanını dinleyen biriyim..

Başkalarını umursamayı, kendimi küçümsemek olarak görürüm. Toplum sessiz kalmayı, etliye sütlüye bulaşmamamı öğretti bana, ama kötü bir öğretmendi, anlayamadım, sindiremedim çünkü bana göre, kötüler cesaretlerini iyilerin sessizliğinden alırlar.

Toplum susmanı ister ama susmanı bile yanlış anlar.Ben genelde susmam. Konuşmak, fikir sahibi olduğumu gösterir çünkü.

Bazen fikir ayrılıklarım Mevlana ile bile olur. Mesela 'Cahilin karşısında bir kitap gibi sessiz ol' cümlesi, bana karşındakini küçümsemek gibi gelir. Şimdiye kadar hiçkimseyi cahil olarak görmedim. Bilmediğini fark ettiysem, benim bilmediklerimi de o biliyordur diye, ondan faydalanmaya çalıştım. Hiçbir zaman da bu konuda yanılmadım...

Konuşmanın, anlaşmanın kıymetini başkalarını daha çok dinlerken anladım.

Kısacası, sohbet etmeyi seven bir adamım...